Από της 14 μέχρι της 23 Νοεμβρίου εκτυλίχθηκε στο Μόναχο, η 38η έκδοση της Εβδομάδας Ελληνικού Κινηματογράφου. Κεντρικός θεματικός άξονας της φετινής λαμπερής γιορτής αποτέλεσαν «οι δυναμικές γυναίκες και οι ιστορίες τους», είτε μπροστά, είτε πίσω από την κάμερα. Από εμβληματικές μορφές, όπως την Μαρία Κάλλας και την Μελίνα Μερκούρη, νέες σκηνοθέτριες που παρευρέθηκαν και συζήτησαν με το κοινό, μέχρι την έκθεση «20+1 FemPower: Σύγχρονες Μούσες της Ελλάδας».
Οι ταινίες
Η εβδομάδα ξεκίνησε συμβολικά με την προβολή της κλασσικής ταινίας «Κραυγή Γυναικών» του Αμερικανού Jules Dassin. Με την Μελίνα Μερκούρη στον ρόλο της Μάγιας, μιας Ελληνίδας ηθοποιού του Χόλυγουντ που επιστρέφει στην Ελλάδα για να ανεβάσει το έργο «Μήδεια». Ως νοηματική συνέχεια προβλήθηκε επίσης, η ταινία «Μήδεια» του Pier Paolo Pasolini με την Μαρία Κάλλας. Η ζωή της μεγάλης Ελληνίδας σοπράνο, φωτίστηκε περισσότερο με το ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία» του Βασίλη Λούρα και του Μιχάλη Ασθενίδη.
Μεγάλο ενδιαφέρον συγκέντρωσε και η προβολή της ταινίας «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα, σε μια διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία μετά την προβολή της ταινίας να συνομιλήσουν με την σεναριογράφο Κατερίνα Μπέη. Η σεναριογράφος επέμενε πως η ταινία, θα έπρεπε λογίζεται ως αυτόνομο έργο και να μην συγκρίνεται συνεχώς με το βιβλίο. Άλλη μία ευκαιρία, να συνομιλήσει με μια δημιουργώ είχε το κοινό της ταινίας «Λεσβία». Η σκηνοθέτρια Τζέλη Χατζηδημητρίου, μίλησε για το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της. Ως ντόπια και λεσβία, αφηγείται στο έργο της την ιστορία του νησιού, που γέννησε την αρχαία ποιήτρια Σαπφώ και έγινε στην δεκαετία του 70, πόλος έλξης μιας παγκόσμιας κοινότητας.
Χωρίς να θέλω να αδικήσω κάποια ταινία, ξεχωριστή αναφορά αξίζει η ταινία «Animal» της Σοφίας Εξάρχου. Το δράμα αυτό της ελληνικής υπαίθρου, που καταγράφει τις παραδοξότητες ενός ξενοδοχείου που προετοιμάζεται για την τουριστική σεζόν, σάρωσε τα ελληνικά βραβεία Ίρις και απέσπασε πολύ θετικές κριτικές. Επίσης, χαρμόσυνη έκπληξη αποτέλεσε η ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή, «Το καλοκαίρι της Κάρμεν». Μια queer κομεντί, η οποία μέσα σε ένα ατελείωτο καλοκαίρι, μιλάει απροκάλυπτα για τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και τον ίδιο τον κινηματογράφο.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το συγκινητικό «Πολύδροσο» του Αλέξανδρου Βούλγαρη ή το «Εμπρός: Ένα ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο» της Άλκηστις Καφετζή, αλλά για να μην πλατειάσουμε, μπορείτε να βρείτε το υπόλοιπο συγκλονιστικό πρόγραμμα εδώ: https://griechischefilmwoche.com/el/.
Οι δράσεις
Η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου, δεν περιορίζεται μόνο στις προβολές των ταινιών, αλλά προσπαθεί με μια μεγάλη γκάμα δράσεων να προσελκύσει το κοινό, ελληνικό ή μη. Μιλήσαμε για την έκθεση «20+1 FemPower: Σύγχρονες Μούσες της Ελλάδας», που είχαν την δυνατότητα οι επισκέπτες να δουν δωρεάν σε έναν πολύ όμορφο χώρο. Να εμπνευστούν από μεγάλες γυναικείες προσωπικότητες που στιγμάτισαν όχι μόνο την ελληνική τέχνη, αλλά που με το θάρρος τους συνέβαλαν στον παγκόσμιο πολιτισμό και το φεμινιστικό κίνημα.
Μεγάλο ενδιαφέρον είχε επίσης η διάλεξη «Υπότιτλοι ως πολιτισμικοί διαμεσολαβητές: “Η Φόνισσα ανάμεσα στο ελληνικό πρωτότυπο και τη γερμανική μετάφραση”». Η Καθηγήτρια Δρ. Λίλια Διαμαντοπούλου από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου, μαζί με τον Επίκουρο Καθηγητή Δρ. Χρήστο Καρβούνη, Πανεπιστήμιο JGU του Μάιντς, παρουσίασαν τις πολιτισμικές δυσκολίες του υποτιτλισμού της ταινίας. Η μετάφραση ήταν το αποτέλεσμα μιας μικρής ομάδας φοιτητών, υπό την καθοδήγηση των καθηγητών, στα πλαίσια πανεπιστημιακού μαθήματος. Το μάθημα διαμορφώθηκε ειδικά για τις προβολές της ταινίας στην Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου. Μια ιδιαίτερη πρωτοβουλία, καθώς φοιτητές και φοιτήτριες είχαν την ευκαιρία να εργαστούν πάνω στο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, ενώ το κοινό να κοιτάξει στα «πίσω» μιας ταινίας και την μαγεία της γλώσσας.
Τέλος, πέρα από το πάρτι έναρξης με τους δίσκους βινυλίου του DJ Florian Keller, ξεχώρισε η εντυπωσιακή συναυλία των vanGoy. Ένα πενταμελές indie pop συγκρότημα από το Μόναχο, με πειραματικούς ήχους, εμπνευσμένους από συγκροτήματα όπως οι Queen.
Σκέψεις
Ωραία είναι να φουσκώνουμε τα στήθη μας από εθνική υπερηφάνεια, όταν βλέπουμε τέτοιες δράσεις. Ωραίες οι μεγάλες κορώνες, για το πως η χώρα μας προβάλλει τον πολιτισμό της στο εξωτερικό. Μπορεί να βλέπουμε τα μεγάλα σήματα των χορηγών, που δεν λέω προσφέρουν μία κάποια βοήθεια, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω μερικές αλήθειες. Οι δράσεις αυτές χωρίς την εθελοντική εργασία και το προσωπικό μεράκι των συμμετεχόντων δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Το ελληνικό κράτος θα επέμβει μονάχα όταν κάτι έχει ήδη μεγαλώσει αρκετά, ώστε να μαζέψει, χωρίς κόπο, τους καρπούς και τα συγχαρητήρια. Σε αντίθεση με το γερμανικό κράτος. Και ξέρετε υπάρχει ένα παράδοξο: όταν πρόκειται για ελληνική δράση στην διασπορά, μεγαλώνουμε τις φωνές μας και απαιτούμε ως αυτονόητη την υποστήριξη των ξένων υπουργείων και τα κονδύλια διαφόρων ινστιτούτων. Σκεφτείτε όμως την στάση των πολλών, όταν εγχώρια θα ζητήσει μια αλβανική ή ρομά κοινότητα, την κρατική υποστήριξη.
Για να μην φύγω πολύ στα πολιτικά και αδικήσω την διοργάνωση και όλους όσους συνέβαλαν, αυτό που θα ήθελα να πω είναι ένα: οτιδήποτε σαν αρέσει να βλέπετε ή να διαβάζετε ή να υπάρχει, να ξέρετε δεν υπάρχει από μόνο του! Στηρίξτε αυτές τις δράσεις. Και στήριξη δεν είναι μόνο ο οβολός σας, αλλά είναι η παρουσία σας, ο χρόνος σας, ακόμη και οι συζητήσεις σας με φίλους, συναδέλφους και γνωστούς.