Όταν μέχρι και στις ελληνικές πολιτικές εκπομπές ακούς για μια σειρά του Netflix, τότε μπορείς με σιγουριά να πεις ότι «όλοι μιλάνε γι’ αυτήν». Αν κι αυτό είναι συνήθως κακός οιωνός, στην προκειμένη το Adolescence αξίζει τον χρόνο σας!
picture alliance / ASSOCIATED PRESS | Uncredited
Η σειρά
Η βρετανική μίνι-σειρά των Jack Thorne και Stephan Graham, έκανε την πρεμιέρα του στις 13 Μαρτίου κι από τότε πάει τραίνο! Διθυραμβικές κριτικές, από το κοινό, αλλά κι από ειδικούς. Επίσης το ίδιο το Netflix το έχει τοποθετήσει στην «βιτρίνα» του, σε τόσες χώρες, που είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξεις την πλατφόρμα, χωρίς να πέσεις έστω κατά λάθος πάνω της. Το αστυνομικό δράμα, των τεσσάρων επεισοδίων, των 55 λεπτών, δείχνει σε επίπεδο πλοκής, την σύλληψη και κράτηση, του 13χρονου Jamie Miller, που υποδύεται συναρπαστικά ο Owen Cooper, για την δολοφονία μιας συμμαθήτριας του, η οποία μαχαιρώθηκε βάναυσα.
Γιατί αξίζει να την δεις
Το ενδιαφέρον για τις ταινίες, το έχουμε ξαναπεί, έχει τα τελευταία χρόνια φουντώσει ξανά. Με την φούντωση όμως έρχεται η ποσότητα και η ποσότητα φέρνει και τον κορεσμό. Δηλαδή με τις τόσες πλατφόρμες και ταινίες σήμερα, σας ρωτώ: πόσες φορές έχουμε βάλει μια ταινία το βράδυ να δούμε για νανούρισμα και πριν πλύνουμε τα δόντια μας για να πάμε για ύπνο την έχουμε ήδη ξεχάσει; Το Adolescence είναι μια ευχάριστη εξαίρεση, είναι μια σειρά που μένει και σε ακολουθεί. Στην προσπάθεια να εξηγήσουμε τι την κάνει τόσο καλή μπορούμε ουσιαστικά να χωρίσουμε τα επιχειρήματα σε δύο κατηγορίες: αισθητικά και (ας την ονομάσουμε) ιδεολογικά!
Αισθητικά κριτήρια
- Μεγάλο κομμάτι της μαγείας είναι το πως χειρίζεται την κάμερα ο σκηνοθέτης Philip Barantini. Οι πιο έμπειροι από εσάς ίσως τον θυμάστε από το εξίσου εκπληκτικό «Chernobyl» που έπαιξε τον μικρό ρόλο του Valeri Bezpalov. (Ο Barantini με τον σεναριογράφο και πατέρα του 13χρονου στη σειρά, Stephan Graham, έχουν συνεργαστεί και στην δραματική ταινία Boiling Point το 2021.) Κάθε επεισόδιο είναι ένα μεγάλο πλάνο! Η κάμερα ακολουθεί χωρίς διακοπές (cut) τους χαρακτήρες της σειράς. Αυτήν η τεχνική, μονοπλάνο, σου δίνει μια αίσθηση ρεαλισμού, νιώθεις σαν θεατής ότι κινείσαι μαζί με τις φιγούρες. Έτσι αυξάνεται η ένταση, περισσότερο απ’ ότι μια πανοραμική στατική λήψη. Άλλες γνωστές ταινίες αυτής της τεχνικής είναι το 1917 του Sam Mendes ή η μαύρη κωμωδία του Alejandro G. Iñárritu, Birdman. (O σκηνοθέτης του The Revenant, με τον Leonardo DiCaprio).
Περισσότερα για το πως τεχνικά έγινε αυτό το τεράστιο έργο εφικτό, θα βρείτε στην παρακάτω συνέντευξη του Matthew Lewis στο έγκριτο variety.com…
picture alliance / ASSOCIATED PRESS | Uncredited
- Όλη η σειρά λειτουργεί περισσότερο, όχι με αυτά που λέει και δείχνει, αλλά με αυτά που απουσιάζουν. Με την σιωπή. Με το περικείμενο. Αυτό επιτυγχάνεται από τους κοφτούς, μειωμένους στην ουσία διαλόγους και στις ερμηνείες, κυρίως του Owen Cooper, ο 13χρονος και του Stephen Graham, o πατέρας του. Αυτήν η εσωτερικότητα είναι αρκετά δύσκολη να εκφραστεί. Η σειρά το κάνει πολύ ήρεμα, χωρίς υπερβολές. Βλέπεις πως μια ζωή περιπλέκεται και καταστρέφεται κάπως νομοτελειακά. Χαμένοι και μπερδεμένοι μέσα στις ίδιες τους τις ζωές, τα βαθιά καταπιεσμένα πάθη δεν μπορούν να συγκρατηθούν και εκρήγνυνται σαν βόμβα. Το γνωστό μοτίβο, που είναι στη μόδα την εποχή μας, να φτάνεις σαν θεατής στο άβολο σημείο να νιώθεις μια κάποια συμπόνοια ή κατανόηση ή όπως θέλετε πείτε το, με ένα δολοφόνο.
Ιδεολογικά κριτήρια
Δεν ξέρω αν το όνομα ιδεολογικά κριτήρια είναι το καλύτερο. Με αυτό εννοώ πως η ταινία καταπιάνεται με ένα βαθιά κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα των εποχών μας: την αρρενωπότητα, το bullying και κατά προέκταση την εφηβική εγκληματικότητα. Είναι μια θεματική που δεν ανακαλύψαμε σήμερα. Ωστόσο με όλες τις ανακατατάξεις στον κόσμο και στις μεγάλες εταιρίες πίσω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτά σήμερα, περισσότερο από ποτέ, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως γίνανε μηχανές προπαγάνδας και πώλησης και πως οι άλλοτε σκοτεινές γωνίες του διαδικτύου, μεγαλώνουν και πληθαίνουν.
Η σειρά καταπιάνεται με το θέμα, δίχως να κουνάει το δάχτυλο και δίχως να πετάει κάποιες αναμασημένες εύκολες λύσεις. Είναι μια σιωπηλή κραυγή αγωνίας. Adolescence σημαίνει ουσιαστικά η γκρίζα φάση μεταξύ παιδικής και ενήλικης ηλικίας. Η ευαίσθητη και καθοριστική ηλικία που πλάθει χαρακτήρες. Χωρίς να θέλω να κάνω σπόιλ, δείτε την σειρά ή ξανά-δείτε την σειρά και βάλτε στο μυαλό σας την έννοια της αρρενωπότητας, ακολουθώντας 3 βασικούς χαρακτήρες. Τον 13χρονο φυσικά πρωταγωνιστή, τον πατέρα του, αλλά και τον Ashley Walters στον ρόλο του αστυνομικού Luke Bascombe.
Αποφώνηση
Δυστυχώς ό,τι είναι όμορφο κρατάει λίγο, έτσι θα νιώσετε και εσείς με την μίνι-σειρά. Θα τελειώσει πριν το καταλάβετε! Αλλά θα φτάνει! Εξάλλου είναι τόσο καλοφτιαγμένη που αξίζει και δεύτερη ή τρίτη θέαση. Ωστόσο είναι μια σκληρή κλωτσιά στο στομάχι, οπότε μην την ξεκινήσετε αν δεν είστε σίγουροι πως έχετε μπροστά σας 4-5 ωρίτσες. Τουλάχιστον μην την βάλετε πριν πάτε για ύπνο. Η σειρά έχει μεράκι, απολαύστε το!