Οι γερμανικές εκλογές είναι κοντά και εμείς είπαμε λίγο να παρουσιάσουμε όλα τα κόμματα απλά και κατανοητά για όλους, ενώ ρίχνουμε μια ματιά στην τελευταία δημοσκόπηση, που αφήνει πολλά ερωτηματικά, για μια εκλογική αναμέτρηση που σίγουρα θα επηρεάσει την Ευρώπη και τον κόσμο!
Εισαγωγή
Στις 23 του Φλεβάρη, οι Γερμανοί, ψηφίζουν. Με την οικονομική δυναμική της χώρας και την γεωπολιτική της θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτές οι εκλογές προφανώς επηρεάζουν πολύ περισσότερο από τα στενά όρια της χώρας. Έχοντας την τύχη να ζω στην πρωτεύουσα της χώρας, θεωρώ είναι σημαντικό να παρουσιάσουμε λίγο τα προφίλ των κομμάτων και των υποψηφίων, απλά και κατανοητά.
Την σειρά με την οποία θα παρουσιάσω τα κόμματα, την καθιέρωσε η τελευταία μεγάλη δημοσκόπηση που δημοσίευσε στις 13.02 το αξιόλογο κανάλι ARD1 στην θρυλική πλέον εκπομπή Tagesschau. Για την αξιοπιστία της δημοσκόπησης να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη εκπομπή είναι η παλαιότερη ενημερωτική εκπομπή της γερμανικής τηλεόρασης, που εκπέμπει από το 1952.
Δημοσκόπηση
Ξεκάθαρα πρώτοι οι Χριστιανοδημοκράτες, οι ακροδεξιοί AfD φαίνεται να κατακτούν την δεύτερη θέση, ενώ πράσινοι και Σοσιαλδημοκράτες να παλεύουν για την Τρίτη θέση. Ενδιαφέρον έχει και η μάχη για την είσοδο στην βουλή. Στην Γερμανία το όριο είναι στο 5%. Η Αριστερά, που φαίνεται να καταφέρνει την είσοδο, το νέο κόμμα της Ζάρα Βάγκενκνεχτ παλεύει για την είσοδο, ενώ οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, βλέπουν τις πιθανότητες τους να λιγοστεύουν. Να προσθέσουμε εδώ ότι στην έρευνα αναφέρεται πως μόλις ένα 69% των ερωτηθέντων έχουν καταλήξει, το 18 δεν είναι σίγουρο αν θα ψηφίσει, ενώ το 13% δεν έχει καταλήξει ακόμη στο πιο κόμμα θα υποστηρίξει. Άρα έχουμε ακόμη ένα 31% των πολιτών που ακόμη δεν έχουν αποφασίσει και μπορούν να ανατρέψουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU/CSU) – Φρίντριχ Μερτς
Για πολλούς το αποτέλεσμα έχει ήδη κριθεί, ο Φρίντριχ Μερτς θα ’ναι ο επόμενος καγκελάριος. Κι όλα έδειχναν ότι μάλλον έτσι θα γινόταν, αν ο ίδιος ένα μήνα πριν της εκλογές δεν προσπαθούσε να περάσει ένα νομοσχέδιο, για την αυστηροποίηση των συνοριακών ελέγχων και για τους αιτούντες άσυλο. Για να περάσει το νομοσχέδιο, το οποίο τελικά απέτυχε, ψήφισε μαζί με τους ακροδεξιούς της AfD. Αυτό κινητοποίησε μεγάλες μάζες σε διαδηλώσεις σε όλη την χώρα. Φανταστείτε το σαν να περνάει η Νέα Δημοκρατία έναν νόμο με ψήφους της Χρυσής Αυγής.
Αυτό το γεγονός έστησε τον Μερτς στον τοίχο. Θύμισε λίγο τον Αντώνη Σαμαρά με το δημοψήφισμα. Κάθε φορά που βγαίνει ο Μερτς και μιλάει τα ποσοστά του πέφτουν. Παρά τα μεγάλα ποσοστά του κόμματος του, αποτέλεσμα των υψηλών τιμών στην ενέργεια και στα σούπερ μάρκετ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο ίδιος γενικά είναι αντιπαθητικός. Ο ίδιος ήταν το δεξί χέρι της Μέρκελ στο ξεκίνημα της, αλλά μετά λόγω διαφωνιών αποχώρησε ουσιαστικά από την πολιτική και έγινε στέλεχος της πολυεθνικής επενδυτικής εταιρίας BlackRock. Στην οποία, μέχρι την ανακοίνωση της αποχώρησης της Άνγκελα Μέρκελ, διατέλεσε και πρόεδρος της στο τμήμα της Γερμανίας.
Συμπέρασμα: Θεωρείται γενικά αντιπαθητικός και απρόσιτος, όπως δείχνει και η παντελή απουσία του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο στα υπέρ του θεωρούνται οι οικονομικές του γνώσεις και ο διοικητικός του αυταρχισμός.
Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) – Αλίς Βάιντελ
Εδώ θα μου επιτρέψετε να μην πω τα συνηθισμένα περί ρατσιστικής και αντιδημοκρατικής στάσης, γιατί αυτά είναι γνωστά. Θα ήθελα να επικεντρωθώ στο γεγονός, ότι τίποτα σε αντι-συστημικό δεν έχει αυτό το κόμμα. Η Αλίς Βάιντελ, η υποψήφια του κόμματος για την καγκελαρία, ζει στην Βιέννη, με την γυναίκα της και τα δύο τους παιδιά. Για εμένα υπάρχει ένα ποσοστό υποκρισίας όταν αυτήν η γυναίκα που ζει στο εξωτερικό μιλάει για την ασφάλεια της παραδοσιακής οικογένειας στη Γερμανία. Το ότι φασίστες δεν σημαίνει ότι λένε την αλήθεια και νοιάζονται για τους εργαζόμενους. Αυτό αποδεικνύεται αν κοιτάξει και κανείς τις δωρεές των κομμάτων, που δόξα τον θεό, στην Γερμανία πρέπει να δημοσιεύονται. H AfD είναι πρωτοπόρα σε αυτήν την κατηγορία, έχοντας πάρει σχεδόν 5 εκατομμύρια ευρώ δωρεές. Τα 2,3 εκατομμύρια να έρχονται από έναν μόνο δωρητή. Σε σύγκριση οι Σοσιαλιστές φτάνουν τα 2,2 εκατομμύρια, ενώ πράσινοι μόλις τις 700 χιλιάδες ευρώ.
Επιπλέον να προσθέσω ότι στο πρόγραμμα του κόμματος δεν υπάρχουν προβλέψεις για το τεράστιο πρόβλημα με την έλλειψη σπιτιών ή τα υψηλά ενοίκια. Επίσης καμία πρόβλεψη για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Ενώ στα περί φορολογίας, το κόμμα είναι υπέρ φοροαπαλλαγών κυρίως σε υψηλά εισοδήματα. Παράλληλα με την μείωση και τις περικοπές στις κρατικές δαπάνες για τις κρατικές δομές και κοινωνικές δομές.
Συμπέρασμα: Έλλειψη πολιτικού πλάνου και ουσίας, πριμοδότηση των μεγάλων πορτοφολιών και μισάνθρωπη ρητορική.
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) – Όλαφ Σολτς
Το ΠΑΣΟΚ της Γερμανίας. Επανήλθε μετά από την πρωτοκαθεδρία της Άνγκελα Μέρκελ στο προσκήνιο. Ο πρώην καγκελάριος στο αίσθημα της κοινωνίας δεν τα πήγε καλά. Από τους δεξιούς δέχεται κριτική για τα εθνικά ζητήματα και την οικονομία. Από την αριστερά για την έλλειψη ενδιαφέροντος για κοινωνικά μέτρα. Ο ίδιος ο Σολτς είναι γενικά συμπαθής, παρά τα σκάνδαλα του παρελθόντος, βλέπε CumEx, ωστόσο γενικά η κοινή γνώμη τον θεωρεί μάλλον ανίκανο για μια ηγετική θέση. Σε αυτό το σημείο πάντα αναφέρονται στον ήπιο του τόνο. Ωστόσο, η απόφαση του να διώξει τον υπουργό οικονομικών του, που σήμαινε το τέλος της κυβέρνησης του, του έδωσε αρκετούς πόντους.
Συμπέρασμα: Το γενικό κλίμα είναι ότι «είναι λίγος» σαν «ηγέτης», γι’ αυτά τα κοσμογονικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Παρόλα αυτά μεγάλο ποσοστό θα τον ήθελε σε μια κυβέρνηση, ως συγκυβερνήτη, καθώς μπορεί να αποτελέσει σε μια καγκελαρία των Χριστιανοδημοκρατών, ένα κέντρο-αριστερό βαρίδιο ισορροπίας.
Συμμαχία ’90/Οι Πράσινοι (Bündnis 90/Die Grünen) – Robert Habeck
Θα μπορούσαμε κάπως να τους συγκρίνουμε με τον Σύριζα, τουλάχιστον πριν το χάος των τελευταίων χρόνων. Το κόμμα γύρω στην αρχή της χιλιετίας είχε ένα καθαρό αριστερό πρόσημο. Με την γιγάντωση του περιβαλλοντικού κινήματος στις αρχές της δεκαετίας μας και τα πράσινα μαθητικά και φοιτητικά κινήματα στην Γερμανία, το κόμμα απέκτησε νέον αέρα. Και μετά κυβέρνησαν! Αυτό ανάγκασε το κόμμα να νερώσει τις θέσεις του και να έρθει πιο κοντά στο κέντρο. Έχασε έτσι το έρεισμα του προς τα αριστερά. Ωστόσο βλέπω τελευταία ένα περίεργο φαινόμενο. Οτιδήποτε βρίσκεται από την κεντροδεξιά και πιο πέρα, είναι γι’ αυτούς, οι Πράσινοι ο διάβολος για την επιχειρηματικότητα και την οικονομία. Αυτές οι επιθέσεις όμως έχουν τελευταία κάνει το κόμμα να ανέβει στα ποσοστά του.
Εδώ να αναφέρουμε ότι ο Ρόμπερτ Χάμπεκ είναι σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο πιο δημοφιλής από τους υποψηφίους. Είναι ειλικρινής, χρησιμοποιεί με άνεση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ έχει ένα ρητορικό χάρισμα. Το ερώτημα όμως που ακούγεται συχνά είναι ότι «επειδή θα έπινα μια μπύρα μαζί του, δεν σημαίνει ότι θα του έδινα το τιμόνι της χώρας».
Συμπέρασμα: Ο Χάμπεκ έχει ένα συμπαθητικό προφίλ, αλλά δεν θεωρείται γενικά ικανός σε τεχνικά ζητήματα. Είναι όμως ένα κοινοβουλευτικό κόμμα που κάπως αντιπροσωπεύει το τεράστιο οικολογικό κίνημα που στην Γερμανία είναι μεγάλο. Το δύσκολο είναι ότι οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν κατηγορηματικά απορρίψει συνεργασία μαζί τους. Αντίθετα, όπως είδαμε και στο πρόσφατο ντιμπέιτ, ο Σόλτς διαμηνύει σε όλον τον προεκλογικό του αγώνα πόσο καλή ήταν η συνεργασία τους, παρά, φυσικά, τις διαφωνίες τους.
Τα υπόλοιπα κόμματα
Τα υπόλοιπα κόμματα θα τα γράψω εδώ κάπως μαζεμένα. Αυτά δεν ανακοινώνουν υποψηφίους για την θέση της καγκελαρίας, καθώς τα ποσοστά τους είναι χαμηλά. Τα τρία αυτά κόμματα παλεύουν για την είσοδο στην βουλή και τα αποτελέσματα τους μπορεί να είναι κρίσιμα για τις συζητήσεις σχηματισμού κυβέρνησης της επόμενης μέρας. Αφού δύο από αυτά ενδεχομένως μπορούν να βρεθούν σε κάποια μορφή συγκυβέρνησης. Πάμε να τα δούμε!
Με βάση την συγκεκριμένη δημοσκόπηση το πιο δυνατό από αυτά τα κόμματα είναι η Αριστερά (Die Linke). Ένα κόμμα που πέρασε από σαράντα κύματα. Στις προηγούμενες εκλογές, φλέρταρε αρκετά με τα υπόλοιπα κόμματα, για να βρεθεί στην κυβέρνηση και αυτό θεωρήθηκε προδοσία από το κοινό της και κατά κάποιον τρόπο έχασε τον χαρακτήρα του. Η κοινοβουλευτική τους ομάδα διαλύθηκε μετά την αποχώρηση της Ζάρα Βάγκενκνεχτ. Με τον κίνδυνο όμως της ακροδεξιάς και την καλή χρήση των ΜΚΔ τελευταία, έχουν καταφέρει να ανεβάσουν κάπως τα ποσοστά τους.
Το BSW – Λογική και Δικαιοσύνη, όπως επίσημα ονομάζεται το κόμμα της Βάγκενκνεχτ, είναι ένα περίεργο φαινόμενο. Επικεντρώνεται αρκετά στην πρόεδρο του και κατηγορείται από πολλούς ότι είναι ένα ηγετοκεντρικό κόμμα. Η Βάγκενκνεχτ, που έζησε την Ανατολική Γερμανία, από την μία προβάλει μια αριστερή ατζέντα, κάνοντας λόγω για την παιδεία, τις συντάξεις και την στέγαση, αλλά παράλληλα θολώνει τα νερά με θέσεις πιο δεξιές θα λέγαμε. Κάνει λόγω για απελάσεις και για την αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής. Επίσης η θέση της για συζήτηση με τον Πούτιν και την διακοπή αποστολής όπλων και οικονομικών πόρων, την φέρνουν συχνά αντιμέτωπη με κατηγορίες πως υπερασπίζεται πολιτικά ρωσικά συμφέροντα στη χώρα. Η ίδια φαίνεται να είναι ανοιχτεί σε μια συγκυβέρνηση με τους χριστιανοδημοκράτες, ενώ δεν αποκλείει και το γεγονός να μιλήσει με την AfD, «αν αυτό χρειαστεί!»
Συμπέρασμα: Ένα προσωποκεντρικό κόμμα, ορθόδοξο κατά κάποιον τρόπο στις θέσεις. Η μικρή του διάρκεια δεν αφήνει πολύ χώρο για ερμηνείες, αλλά αν καταφέρει και βρεθεί στο κοινοβούλιο είναι πολύ πιθανό να βρεθεί στην κυβέρνηση.
To Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) είναι το κόμμα τον πλουσίων φιλελεύθερων θα λέγαμε. Θυμίζουν λίγο Θάνο Τζήμερο στα ελληνικά δεδομένα. Θέλουν μικρότερο κράτος, μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματίες και περικοπές στα επιδόματα. Το χαρισματικός κατά κάποιους, πρόεδρος τους Κρίστιαν Λίντνερ κατάφερε να τους βάλει στην βουλή στις προηγούμενες εκλογές. Τα ποσοστά του κόμματος όμως μετά την διακυβέρνηση με τους πράσινους και τους σοσιαλδημοκράτες έπεσαν ραγδαία, γιατί θεωρήθηκε ότι πρόδωσαν πάγιες κομματικές θέσεις για να παραμείνουν στην κυβέρνηση. Προεκλογικά το ένα επιχείρημα που έχουν είναι ξεκάθαρο: λένε πως πρέπει να λογίζονται σαν πακέτο με τους Χριστιανοδημοκράτες και η είσοδος τους στην βουλή θα αποτελέσει μια καλή βάση για μια κεντροδεξιά κυβέρνηση. Δηλαδή ότι με εταίρους τους Χριστιανοδημοκράτες θα καταφέρουν ευκολότερα να προάγουν τα συμφέροντα τους, απ’ ότι μπόρεσαν στο παρελθόν.
Συμπέρασμα: Ένα κόμμα από CEO για CEO. Προσωπικά πιστεύω δύσκολα θα μπούνε στην βουλή με το κλίμα πόλωσης που επικρατεί.