Λένε «κρύο καιρός για δύο», μα όσοι πραγματικά ξέρουν από ζωή (μικρή καλλιτεχνική υπερβολή) ξέρουν ότι ο ερχομός του κρύου και του χειμώνα σημαίνει πρωτίστως ένα πράγμα: ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΖΕΣΤΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΛΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ! Υπάρχουν στιγμές, συνήθως το καλοκαίρι, που ψάχνεις απεγνωσμένα μια ταινία να δεις και δεν έχει τίποτα καλό κι άλλες, όπως συμβαίνει πάντα τέτοια εποχή, που σκάνε τόσες πολλές μαζί που δεν προλαβαίνεις να της δεις. Επειδή πολλές από αυτές δεν καταλήγουν σε πλατφόρμες streaming όπως το Netflix, προσπαθώ πάντα να τις προλάβω στο σινεμά. Που για του λόγου το αληθές έτσι κι αλλιώς το σινεμά πρέπει πάντα να είναι η πρώτη σαν επιλογή. Σκεφτείτε το έτσι, το Netflix είναι το ταχυφαγείο και το σινεμά το ωραίο σπιτικό φαγητό της γιαγιάς!
Bugonia – Γιώργος Λάνθιμος
Δεν θα μπορούσε μια λίστα με ταινίες να μην ξεκινήσει με την καινούργια ταινία του Γιώργου μας, το λαμπρό ελληνόπουλο, ο auteur που επιστρέφει μετά τον «Poor Things» και το «Kinds of Kindness» με μια ταινία πιο μέσα στην εποχή του από ίσως κάθε άλλη. Στο νέο sci-fi θρίλερ του, με τον Jesse Plemons και την Emma Stone (ναι, πάλι) βλέπουμε την απαγωγή μιας δισεκατομμυριούχου από ένα ζευγάρι οικολογικών ακτιβιστών. Η ταινία μοιάζει με μια οξεία κριτική στην αμερικανική και όχι μόνο κοινωνία και υπόσχεται μια αλλόκοτη μίξη σάτιρας, κοινωνικού σχολίου και μεταφυσικού τρόμου, όπως μόνο ο δικός μας Λάνθιμος ξέρει!
Anemone – Daniel Day-Lewis
Ο Daniel Day-Lewis επιστρέφει στις οθόνες μετά από 8 ολόκληρα χρόνια (μετά το «Phantom Thread» το 2017) στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του γιού του Ronan. Το «Anemone» είναι μια δραματική ταινία, με αρκετή εσωτερική δράση που θέτει στο επίκεντρο της την σχέση δύο αδερφών. Τραύματα του παρελθόντος και αρκετό μυστήριο ολοκληρώνουν την ψυχολογική ένταση μιας ιστορίας που ζει από τις ερμηνείες της. Όπως κι να έχει αυτό από μόνο του αξίζει μια επίσκεψη στο σινεμά, κι ας μας απογοητεύσει!
After the Hunt – Luca Guadagnino
Ο Luca Guadagnino ξαναχτυπά με ένα καθαρόαιμο ψυχολογικό θρίλερ με φόντο τον ακαδημαϊκό κόσμο των ΗΠΑ. Η Julia Roberts υποδύεται την Alma Olsson, μια καθηγήτρια στο Yale που βρίσκεται ένα βήμα πριν γίνει η νεότερη μόνιμη καθηγήτρια στην ιστορία του πανεπιστημίου. Όταν μια υπόθεση βιασμού μεταξύ ενός συναδέλφου της (Andrew Garfield) και μιας ταλαντούχας φοιτήτριας (Ayo Edebiri) έρχεται στο φως, η Alma μπλέκει σε ένα ηθικό και προσωπικό λαβύρινθο όπου τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο: ούτε οι φιλίες, ούτε η αλήθεια, ούτε τα ίδια της τα όρια. Με μουσική των Trent Reznor & Atticus Ross, κινηματογράφηση σε 35mm και ένα cast-φωτιά, ο Guadagnino φαίνεται να υπογράφει ένα από τα πιο “καυτά” δράματα της χρονιάς.
Caught Stealing – Darren Aronofsky
Και για να μην λέτε ότι γράφω μόνο για «κουλτουριάρικες ταινίες, εδώ ο Darren Aronofsky, που αν όλα πήγαν καλά, μπορεί να μιλάμε για το πιο fun έργο του εδώ και χρόνια. Μετά το «The Whale», αλλάζει εντελώς ύφος και πιάνει το pulp action: ο Peter Nolfi (Paul Dano) μπλέκει σε ένα χαοτικό κυνηγητό με gangsters και διεφθαρμένους μπάτσους στην Νέα Υόρκη του 1990. Παίρνοντας την μία κακή απόφαση μετά την άλλη, μας χαρίζει αρκετές στιγμές γέλιου. Μην σα ξεγελάει όμως η ανάλαφρη πλοκή στα αισθητικά του κριτήρια η ταινία δεν κάνει καμία έκπτωση!
Και φυσικά, επειδή μιλάμε για σινεμά… ποτέ δεν ξέρεις. Μερικές απ’ αυτές μπορεί να αποδειχθούν διαμαντάκια, άλλες να σκάσουν σαν χιονόμπαλες στο πεζοδρόμιο. Ο μόνος τρόπος να το μάθετε είναι να τις δείτε! Καλές προβολές!