Εισαγωγή
Είχα την τύχη τον Νοέμβριου του 2025 να κάνω το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης. Ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του και ενώ πιο πολλοί τελευταία φαίνεται να επιλέγουν την Ασία με προορισμούς όπως Ταϊλάνδη ή Φιλιππίνες, για εμένα η απόφαση ήταν εύκολη. Θα πήγαινα στη Λατινική Αμερική. Ένας φίλος ήταν προσκεκλημένος σε έναν γάμο στη Χιλή, οπότε είπα να το συνδυάσω κι να μην πάω κατευθείαν στα καυτά ονόματα της ηπείρου, όπως είναι η Αργεντινή, η Βραζιλία ή το Μεξικό. Όσοι με ξέρετε, ξέρετε ότι όπου υπάρχουν τα hype εγώ πάω αντίθετα, ως γνωστό πνεύμα αντιλογίας.
Από αυτήν την μικρή εμπειρία σκέφτηκα να γράψω δύο κείμενα για να μοιραστώ τα όσα έζησα και έμαθα, ώστε ίσως στο μέλλον να βοηθήσουν και κάποιον άλλον. Το πρώτο αυτό άρθρο θα ασχοληθεί σύντομα και περιεκτικά με τα θετικά και τα αρνητικά της Χιλής, γενικότερα σαν τουριστικός προορισμός. Το δεύτερο είναι πιο συγκεκριμένο και δίνει συγκεκριμένες περιοχές και προορισμούς στη χώρα που αξίζει ή δεν αξίζει να επισκεφθεί κανείς.
Εδώ η συνείδηση μου μου επιβάλλει απλά να επισημάνω ότι η Χιλή, αλλά και κάθε Χιλή, δεν μπορείς, ούτε σε 20 μέρες, ούτε σε 3 μήνες, αλλά ούτε και σε έναν χρόνο να πεις με σιγουριά και απόλυτη ακρίβεια μια άποψη. Κάθε μέρος θέλει το χρόνο του, την τρίβει και την καθημερινότητα του για να μπορούμε να εξάγουμε σωστά συμπεράσματα.
Τα θετικά της Χιλής
· Ποικιλομορφία
Η Χιλή όπως οι περισσότεροι γεωγραφόφιλοι ήδη ξέρουν, έχει το σχήμα μιας τεράστιας μακρόστενης πιπεριάς. Με μήκος περίπου τεσσερισήμισι χιλιάδες χιλιόμετρα, σημαίνει ότι αν την άπλωνες πάνω από την Ευρώπη, θα ξεκινούσε στη Νορβηγία και θα τελείωνε άνετα στην Αίγυπτο. Το πείραμα αυτό μπορείτε να το κάνετε εύκολα και μόνοι σας στην παρακάτω ιστοσελίδα παίζοντας με χώρες, μεγέθη και συσχετισμούς: https://www.mylifeelsewhere.com/country-size-comparison/europe/chile.
Το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό σημαίνει ότι σε μία μόνο χώρα μπορείτε να δείτε έρημο, ηφαίστεια, θερμές πηγές, ωκεανό, βουνά, παγόβουνα, νησιά, φιόρδ και πολλά άλλα.
· Εκπληκτικά Τοπία
Σε συνέχεια του παραπάνω σημείου ΝΑΙ η έρημος Ατακάμα και η Παταγονία είναι δύο μόνο από τα μέρη που θα μου μείνουν αξέχαστα. Απίστευτη ομορφιά, άγρια, απείραχτη φύση. Ειδικά στην έρημο είδα τοπία που γνώριμα της μόνο σε ταινίες έχω δει. Απέραντες εκτάσεις από αμμόλοφους. Σκηνικό που δεν βρίσκεις στην Ευρώπη. Βράδια τόσο σκοτεινά και με τόση ελάχιστη φωτορύπανση που σχεδόν μπορούσες να πιάσεις τα αστέρια. Βάλε τα ψαροχώρια δίπλα στον ωκεανό, βάλε τις απέραντες αμπελοκαλλιέργειες, βάλε τις Άνδεις που στέκουν σαν ανάγλυφο άγαλμα, βάλε τα μαγικά καταπράσινα παγωμένα φιόρδ της Παταγονίας, άστο! Σαν να είσαι σε όνειρο και να μην θες να ξυπνήσεις με τίποτα. Αλλά περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτά στο Μέρος Β.
· Ασφάλεια
Η Χιλή έχει μία από τις πιο σταθερές οικονομίες της Λατινικής Αμερικής και τελευταία που το κοίταξα κατείχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην περιοχή. Επίσης οι πολιτικές αναταραχές είναι μετρημένες έως ανύπαρκτες. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δεν υπήρχε στιγμή που να ένιωσα ανασφάλεια ή κίνδυνο. Επειδή γενικότερα υπάρχει αυτό το στερεότυπο για την Λατινική Αμερική και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις, σε κάποιες περιοχές της Βενεζουέλας, της Αργεντινής, του Μεξικού ή της Βραζιλίας να ισχύει, το αναφέρω. Να σκεφτείτε ότι την περίοδο που βρέθηκα στη Χιλή η χώρα βρισκόταν σε περίοδο εθνικών εκλογών, όπου πέρασαν στον δεύτερο γύρο οι κομμουνιστές από την μία και οι ακροδεξιοί από την άλλη. Παρόλα αυτά η καθημερινότητα ήταν ομαλή.
Τα αρνητικά της Χιλής
· Φαγητό
Όσους το διηγούμαι πέφτουν από τα σύννεφα και δικαίως. Ποιος θα το περίμενε! Αλλά δυστυχώς η Χιλή στο φαγητό πολύ μέτρια προς το κακό. Σίγουρα όλοι θα έχετε δει ένα μεξικάνικο εστιατόριο κάπου, ένα περουβιανό ή βραζιλιάνικο, ακόμη και ένα αργεντίνικο μπριζολάδικο. Έχετε όμως πετύχει ποτέ χιλιανό; Όχι κι γι’ αυτό υπάρχει λόγος. Το φαγητό τους είναι σαν από κακό αμερικάνικο Diner κάποιας δεκαετίας του ‘80. Ένα από τα εθνικά τους φαγητά να φανταστείτε είναι τηγανιτές πατάτες με λουκάνικα. Απογοήτευση! Ωστόσο μην παρεξηγηθώ, γενικά φάγαμε καλά, πολύ φρέσκα ψάρια και θαλασσινά όσο και νόστιμα κρέατα. Ωστόσο ήταν πάντα σε ξένα μαγαζιά ή ξένες συνταγές. Ειδικά στην Παταγονία μπορείς να φας πολύ καλά, αφού στην έρημο είναι λογικό να είσαι περιορισμένος σε πρώτες ύλες. Εκεί μόνο λάμα σε στυλ σουβλάκι που δοκίμασα ήταν νόστιμό. Στις μπύρες και στα κρασιά όμως η Χιλή είναι δυνατή! Έχουν μεγάλη παράδοση και ποικιλία που θα χαρείτε να δοκιμάσετε.
Fun fact: Η Χιλή είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός σολομού στον κόσμο, πίσω μόνο από την Νορβηγία!
· Ακρίβεια
Η ασφάλεια και τα μαγικά τοπία έρχονται με ένα κόστος, κι αυτό μόνο μικρό δεν είναι. Σε αντίθεση με την Ασία για παράδειγμα όπου πληρώνεις ακριβά αεροπορικά, αλλά το φαγητό, η διασκέδαση και η διαμονή είναι για ευρωπαίους πάμφθηνα, η Χιλή είναι ακριβή χώρα. Έχει τιμές Ευρώπης και μάλιστα κεντρικής Ευρώπης. Ένα πιάτο έξω θα σου κοστίσει 15 με 20 ευρώ, ενώ ένα κοκτέιλ άνετα γύρω στα 7 ευρώ. Και σε μίνι μάρκετ έτυχε για μια καλή μπύρα να πληρώσουμε 7 ευρώ. Ενώ για να μπούμε σε ένα κλαμπ η είσοδος ήταν πάλι γύρω στα 15 ευρώ. Επίσης όλα τα εθνικά πάρκα έχουν είσοδο. Τα τουρ και οι ξεναγοί είναι λογικά προσαρμοσμένα σε αμερικάνικα πορτοφόλια, γιατί ειδικά Παταγονία είχε πολύ τουρισμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από Αυστραλία. Άρα αν αποφασίσετε να πάτε να ξέρετε ότι φθηνό ταξίδι δεν θα είναι!
· Αίσθηση
Αυτό δεν ξέρω πως ακριβώς να το περιγράψω, αλλά η Χιλή δεν μοιάζει με χώρα της λατινικής Αμερικής. Όποιος περιμένει δηλαδή να νιώσει αυτόν τον λατινοαμερικάνικο αέρα όπως τον ξέρουμε από τις ταινίες, που θα βρεις στην Αργεντινή ή την Βραζιλία, με τα παιδιά να παίζουν έξω στο δρόμο, τα χαμόσπιτα κτλπ. θα απογοητευτεί σίγουρα. Η Χιλή θυμίζει αρκετά ευρωπαϊκή χώρα. Η πρωτεύουσα της για παράδειγμα το Σαντιάγκο καμία σχέση με Μπουένος Άιρες ή Ρίο. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις!