Οι Εξάψεις Ευτυχίας είναι τα πρωτόλεια μου. Η συλλογή αποτελείται από 33 ποιήματα. Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν στα εφηβικά μου χρόνια σε ένα διάστημα 4 ετών και έτσι έχουν μια νεανική αφέλεια. Σαν ένα παιδί που ανακαλύπτει τον κόσμο, η γλώσσα, το ύφος, οι εικόνες εναλλάσσονται μεταξύ τους παιχνιδιάρικα, σε μια προσπάθεια να βρεθούν νέοι τρόποι έκφρασης. Με τόνο δραματικό η συλλογή κινείται περισσότερο σε θέματα κοινωνικά.
Οι Εικόνες από το Βερολίνο είναι μια τραγική εξομολόγηση. Είναι ένα πολύ προσωπικό ημερολόγιο, γυμνό από περιττά στολίδια, ενός νέου που χάνει τη μητέρα του, χάνει την πατρίδα του, χάνει την αθωότητά του στο Βερολίνο. Η συλλογή διηγείται στο σύνολό της μια ιστορία και κάθε ποίημα είναι μια εικόνα της ζωής του. Ξένος στον τόπο, ξένος στη γλώσσα, ξένος στον έρωτα, βρίσκει στην ποίηση έναν μοναδικό τρόπο να μιλήσει, να μιλήσει για ό,τι έμεινε πίσω του, ό,τι υπάρχει μπροστά του, ό,τι συμβαίνει μέσα του, αλλά και τα μεγάλα συμβάντα του κόσμου γύρω του. «Ο θάνατος, με θάνατο δεν γιατρεύεται» μας λέει η συλλογή, μα με ζωή, δείχνοντας μέσα από το δράμα της, τον δρόμο για το φως.
Στα ποιήματα αυτά θα βρει ο καθένας μια πτυχή του εαυτού του, γιατί ό,τι μας κάνει μοναδικούς, είναι εκείνο που μας ενώνει!
αυτά που περιμένουν…
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΙΒΛΙΟ
Μυθιστόρημα, 2023
Το «Δεν είμαστε βιβλίο» είναι ουσιαστικά το πρώτο μου μυθιστόρημα. Η συγγραφή του εκτείνεται σε ένα διάστημα τεσσάρων ετών. Είναι αρκετά ογκώδες, καθώς φτάνει περίπου τις 300 σελίδες. Η πλοκή του είναι απλή: ακολουθεί μια παρέα τριών νέων φίλων μέσα σε ένα διάστημα πέντε ημερών. Οι τρεις νέοι βρίσκονται στο τέλος των σπουδών τους και προετοιμάζονται σταδιακά για το επόμενο κεφάλαιο της ενήλικης ζωής τους.
Το έργο είναι αρκετά πειραματικό, καθώς ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να επιλέξει ποιον από τους πρωταγωνιστές θα ακολουθήσει στην καθημερινότητά του και, ως ένα βαθμό, να καθορίσει τις δράσεις του. Το βιβλίο είναι αρκετά αλληγορικό και θυμίζει κάπως έργα μαγικού ρεαλισμού.
Όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος, προσπαθεί να «σπάσει» τον τέταρτο τοίχο, δηλαδή το φράγμα ανάμεσα στη μυθοπλασία και την πραγματικότητα, ενσωματώνοντας αρκετά λυρικά στοιχεία.
ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ· ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ
Αυτοβελτίωση, 2024
Το βιβλίο αυτό είναι μια συλλογή μικρών δοκιμιακών κειμένων. Άρχισα να το γράφω γιατί, παρακολουθώντας όλη αυτή την τάση των life coaches-τσαρλατάνων και των βιβλίων αυτοβελτίωσης, παρατήρησα ότι λέγονται πολλές ανοησίες. Υπάρχει πάντα μια αίσθηση υπεροψίας σε αυτά τα βιβλία, και είναι σαν να σου κουνάνε το δάχτυλο. Επίσης είναι γραμμένα συνήθως από ανθρώπους που, ανάθεμα κι αν ξέρουν πώς είναι μια αληθινή ζωή ενός μέσου ανθρώπου και οι δυσκολίες της.
Χωρισμένο σε είκοσι μικρά κείμενα, το έργο όχι μόνο αναπτύσσει σκέψεις για θέματα όπως οι ανθρώπινες σχέσεις, η εργασία και η απώλεια, αλλά διεισδύει επίμονα στα μικρά της καθημερινότητας. Το βραχυπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο συνυπάρχουν. Η ευτυχία είναι πορεία, όχι κατάσταση. Είναι μια επιλογή που πρέπει να γίνεται συνειδητά. Αυτή η επιλογή μπορεί να εκφραστεί είτε με τη μακροπρόθεσμη μορφή της, όπως η απεξάρτηση από έναν τοξικό άνθρωπο ή μια κακή συνήθεια, είτε με τη βραχυπρόθεσμη, όπως η απόφαση να κάνεις ένα μπάνιο ή να βγεις μια βόλτα. Και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά.
«Μερικές φορές, ευτυχία είναι να την βγάζεις καθαρή ένα δύσκολο βράδυ», γράφω κάπου. «Η ευτυχία και η δυστυχία», συνεχίζει, «δεν είναι οι δύο άκρες ενός τεντωμένου σκοινιού, αλλά μοιάζουν περισσότερο με διαφορετικούς ορόφους της ίδιας οικοδομής».