Οι γιορτινές μέρες είναι μια περίοδος της υπερβολής. Από τα οικογενειακά τραπέζια, μέχρι τα δώρα και τους στολισμούς στους δρόμους. Πως μπορούμε όμως, μέσα σε αυτήν την υπερβολή και τον καταναλωτισμό, να μην ξεχάσουμε την ουσία; Όπως και να το κάνουμε, είναι κάπως θλιβερό, να μην μπορούμε να εκδηλώσουμε την αγάπη μας, για τους ανθρώπους μας, διαφορετικά από το να τους πάρουμε ένα πουκάμισο ή μια κολόνια!
AI GROK
Η υπερβολή των γιορτών
Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι μια περίοδος, αν μη τι άλλο, της υπερβολής. Νομίζω σε αυτό θα συμφωνήσουμε όλοι. Είτε στα οικογενειακά τραπέζια, που λυγίζουν από το βάρος και τα ταπεράκια, που μένουν μέρες μετά ακόμη στα ψυγεία και στους καταψύκτες. Είτε στα στολίσματα στις πόλεις, που κάνουν για έναν μήνα την νύχτα μέρα. Είτε οι πεζόδρομοι και τα καταστήματα, που βουλιάζουν στις περατζάδες «των καταναλωτών». Εδώ να επισημάνω, πως το βρίσκω διασκεδαστικό κάθε φορά, αυτό το διάστημα, που όλα τα κανάλια στα «ρεπορτάζ» τους, αναφέρονται στους πολίτες με τον όρο «καταναλωτές». Ως άνθρωπος που αγαπά την γλώσσα, νομίζω κι αυτό έχει τον συμβολισμό του.
Φυσικά η σπατάλη, μετά τα χρόνια της κρίσης, μειώθηκε αισθητά. Παρά το γεγονός, ότι συμφωνώ με την άποψη, πως οι γιορτές έχουν γίνει ένα μεγάλο διαφημιστικό γεγονός, δεν ανήκω στους ακραίους. Πιστεύω κάθε ευκαιρία, έστω και εικονική, που μπορεί να δώσει μια αφορμή για χαρά στους ανθρώπους καλό είναι να υπάρχει. Ίσως, αυτήν η υπερβολή τις γιορτινές μέρες, έχει να κάνει και με την χαρά των ανθρώπων. Την χαρά μας πάντα θέλουμε να την μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους μας. Ίσως η δοτικότητα αυτήν, είναι που μας οδηγεί, στον υπερκαταναλωτισμό.
Επίσης, μία ακόμη παράμετρος να είναι κι η εξής. Τα Χριστούγεννα έχουν, κατά κάποιο τρόπο, μια ατμόσφαιρα, πως κάτι τελειώνει και κάτι καινούργιο αρχίζει. Αλλάζει ο χρόνος και σίγουρα όλοι μας ξέρουμε εκείνους τους ανθρώπους, που με μεγάλα λόγια πιστεύουν πως όντως κάτι θα αλλάξει. Συνήθως δεν αλλάζει. Αυτήν η αίσθηση όμως, πως κάτι τελειώνει, ίσως είναι αυτήν που κάνει κάποιον, να αφήσει έναν-δύο λογαριασμούς απλήρωτους, για να κάνει ρεβεγιόν. Φυσικά μπορούμε να αναζητήσουμε την πηγή αυτής της συμπεριφοράς, στον πολιτισμό μας και σε άλλες κοινωνιολογικές ιδιαιτερότητες. Σε όλα αυτά θα δούμε, πως η υπερβολή δεν είναι κάτι καινούργιο και μας συνοδεύει γενικότερα. Αλλά αυτό το κείμενο θέλει να καταλήξει κάπου αλλού.
Η διαχείριση της χαράς
Πολλές φορές, συνηθίζω να λέω πως η ζωή, δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρχουν οι γιορτές ή όχι. Αν θα είμαστε, σαν κάποιους που στολίζουν από Οκτώβρη ή αν θα υποκρινόμαστε πως η γιορτινή περίοδος, είναι ένα διάστημα, όπως όλα τα άλλα. Καλός ή κακός, τα Χριστούγεννα, είναι μια ιδιαίτερη περίοδος. Το θέμα, φιλοσοφικό θέμα αν θέλετε, που προκύπτει για εμένα, είναι ένα. Πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε την χαρά μας. Πολλές φορές θα έχετε διαβάζει ή ακούσει, για το πως να διαχειριζόμαστε τον θυμό ή την θλίψη μας, αλλά στην χαρά, επειδή ακριβώς είναι ένα θετικό συναίσθημα, νομίζουμε πως όλα θα γίνουν από μόνα τους. Δυστυχώς, τίποτα δεν γίνεται από μόνο του.
Προσωπικά θεωρώ κάπως θλιβερό, το να μην μπορείς να δείξεις την αγάπη σου για κάποιον, διαφορετικά, από το να του πάρεις ένα πουκάμισο, μια σοκολάτα ή μία κολόνια. Δεν θέλω να πω πως αυτές οι μικρές κινήσεις δεν είναι σημαντικές. Δείχνουν πως κάποιος σε σκέφτηκε, μπήκε στον κόσμο να πάρει κάτι, να ξοδευτεί. Αυτήν είναι η ουσία, αυτό είναι το δώρο. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε, πως τα δώρα είναι δεν είναι τίποτα άλλο από συμβολισμούς. Η ουσία όμως δεν κρύβεται στους συμβολισμούς. Και πρέπει να μάθουμε, όσο άβολο, όσο δύσκολο κι αν είναι μερικές φορές, να λέμε όλα αυτά που κρύβουμε πίσω από τα «δώρα μας» Να πούμε το «σε αγαπώ», το «σε σκέφτομαι», το «θέλω να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί σου». Ακόμη και το «ευχαριστώ» και το «συγνώμη». Είναι η ζωή αρκετά περίπλοκη, μην την κάνουμε πιο δύσκολη με το κρυφτό μας και τα κρυπτογραφημένα μας μηνύματα. Φυσικά τα φώτα στους δρόμους, οι μουσικές, τα ταξίδια, το φαγητό, ακόμη και τα ρούχα ή τα παιχνίδια, είναι όμορφα. Αλλά ας μην ξεχνάμε, γιατί τα κάνουμε όλα αυτά. Κι προφανώς, ας μην περιμένουμε μόνο τις γιορτές, για να δείξουμε τα συναισθήματα μας, στους δικούς μας ανθρώπους.